Życie dla Boga i ludzi. – ks. Antoni Just we wspomnieniach

Ksiądz Antoni Just urodził się 10 lutego 1932 r. w podpiotrkowskiej starej osadzie Majków Średni w katolickiej wielodzietnej rodzinie. Był najmłodszy z siedmiorga dzieci Antoniny i Józefa Justów. Miał cztery siostry: Annę, Stanisławę, Julię i Jadwigę oraz dwu braci bliźniaków – Franciszka i Józefa.  Po ukończeniu szkoły podstawowej w Szydłowie w 1946 r. rozpoczął naukę w męskim wówczas Liceum im. B. Chrobrego w Piotrkowie Tryb. Po trzech latach gimnazjum, po tzw. małej maturze w 1949 r. zafascynowany osobą o. Wacława Sęka, jezuity – prefekta w „Chrobrym” – wraz z czterema kolegami z tej samej klasy udał się do nowicjatu Ojców Jezuitów w Kaliszu. W trakcie jednak odbywania dwuletniego nowicjatu zapadł na zdrowiu, co uniemożliwiło dalszy pobyt w nowicjacie. Po przerwie – od września 1951 r. wznowił naukę w Liceum im. B. Chrobrego. Maturę uzyskał w 1953 r. Rok później złożył podanie z prośbą o przyjęcie do Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi. Tu, w łódzkim Seminarium Duchownym ostatecznie skrystalizowało się jego powołanie kapłańskie, któremu później wierny był przez całe życie. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk biskupa Michała Klepacza 21 czerwca 1959 r. Tego roku (8 grudnia), wraz z kolegą kursowym ks. Tadeuszem Sikorskim, wyjeżdża, na dalsze studia do Francji. Po powrocie do kraju w 1966 r. w październiku otrzymał nominację na prowadzenie wykładów z psychologii rozwojowej, pedagogiki i katechetyki. Uczestniczył w corocznych zjazdach wykładowców katechetyki. W Wyższym Seminarium Duchownym przepracował 37 lat, pracując jednocześnie kolejno w kilku parafiach: w par. Matki Boskiej Zwycięskiej, w Katedrze oraz w par. św. Józefa przy ul. Ogrodowej. Nadto kilkanaście lat pracował w Instytucie Teologicznym w Łodzi oraz na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie i w Łódzkiej Filii ATK (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego). Zmarł 21 sierpnia 2015 r.