Duchowieństwo parafialne archidiakonatu uniejowskiego w XVIII wieku

Publikacja ks. dra M. Różańskiego oparta jest na źródłach archiwalnych i licznych opracowaniach dotyczących badanego okresu. Autor dokonuje
wnikliwej analizy prozopograficznej duchowieństwa parafialnego archidiakonatu uniejowskiego archidiecezji gnieźnieńskiej. Państwa feudalne opierały się w swojej strukturze na czterech stanach: szlacheckim, duchownym, mieszczańskim i chłopskim. Pierwsze trzy należały do stanów uprzywilejowanych. Duchowieństwo stanowiło specyficzną, wyodrębnioną i zhierarchizowaną wspólnotę ludzi, połączonych pewnymi zadaniami i funkcjami, powołanych do wypełniania podobnych obowiązków i mających podobne prawa. W polskiej historiografii badania nad stanem społecznym duchowieństwa i jego działalności należą do rzadkości. Najwięcej opracowań dotyczy elity duchownych, czyli biskupów, prałatów i kanoników. Praca po opublikowaniu powiększyła bibliografię poświęconą duchowieństwu okresu staropolskiego.